deniz-ozd36 @ hotmail.com

Çocuklarımızın geceleri ateşli geçirdiğinde, karnı aç olduğunda hepimiz o gün yatamayıp  huzursuz olmuşuzdur. Çocuk denince acizliklerini hatırlayıp, tüm insanlık  için her  zaman özel bir yeri olmuştur. Onlar ile sevinip onlar ile üzülmüşüzdür. En önemlisi çocuklar  bizlere ALLAH (C.C) hatırlatması gerekmektedir. Hiç yoktan var olan çocuk bize Allah’ın  varlığını hatırlatmaması kaçınılmazdır. Bu önemli konu girişini izah ettikten sonra aşağıda bazı konulara değinip yazımızı daha belirgin bir şekilde anlaşılmasını sağlayacağım.

Yazım, bir baba olarak  yaşadığımız tecrübeler ışığında, büyüklerden aldığımız nasihatlerden  ve sizlerin önerileriniz ile ilk önce kendi nefsime ve sonrada herkes için  faydalı olmasını umut ediyorum.

Küçükken çekilen  bazı sıkıntılardan dolayı şuan ki  modern hayatın dayattığı çocuk yetişimi  hakkında bazı ölçüsüzlükler meydana gelmektedir. Kimimiz  küçükken çektiği yokluk veya baskılar karşısında çocuğuna karşı daha çok serbestlik veya sınırsız bir şekilde  çocuk bakımını yapar duruma geldi. Şuan ki gençliğe bakarken kendimiz veya babalarımızdan duyduklarımız  ile kıyas yaparak eski zamanı arar olduk. Şuan her şey ellerinde varken nerde hata yaptığımızı düşünmek zorundayız. Çünkü ne saf temizlik nede güven veren bir nesil yetişmekte.

Fıtri özellik;insanlığın  olmasından beri hiç değişmemiştir. Yaşadığımız toplum fikirleri ve eğitim müfredatı çocukların fıtratları ile  oynayıp çocukların olgunlaştıramayıp, toplumda birer sorunlu insanlar olarak her zaman karşımıza çıkarmaktadır.

Bir ebeveyn olarak kesin bir çözüm olmasa da çocuklarımızın geleceği için bazı tedbirler almak zorundayız. Bazen ne kadar gül gibi yetiştir sekte maalesef dışarıdaki virüsler den çocuklarımızı koruyamıyoruz.

 Şimdi yazımı devamında bazı tedbirlerden bahsetmek istiyorum.

Teknoloji mağdurları olan çocuklar zihinleri bloke olup boşluğa bakarak hareket eden bir nesil olmuştur. Saatlerce teknoloji eşyaların  önünde olan çocuklar huzursuz olup mutlu olamıyorlar. Çocuklar robotlaşıp evin içinde birer  robot olarak dolaşıp, normal yaşamdan uzaklaşıyorlar. Arkasında ruhsal bozukluklar baş gösterip, geleceği için korkutmaktalar.  

Burada anne-baba olarak akıllı telefon dünyasından uzak durup, sosyal medyayı sınırlandırıp çocuklar ile ilgilenmek gerekir. Çocuklar için harcanacak olan  zaman faydalı olup, ileriki zamanda  faydası görülecektir . Böyle uygulamalar ebeveynler için büyük bir önem arz eder, sabır ve olayları net görme  açısından.

Yaşanan toplumun temel taşlarında olan menfaatçilik  çocukları etkileyip sadece kendisini düşünüp topluma hiç bir faydası olmayan  birer nesil olmaktalar.  Sadece menfaatine göre hareket etmeyi iyi becermekteler!

 Ebeveynler  konuşmalarına ne kadar  dikkat etse de, dışarıda çocuklar çevrede etkilenmektedir. Bu maalesef kaçınılmaz olup toplumun özeliğidir. 

Anne-babanın en büyük görevi çocukları yetiştirince  onlar ile samimi olup en başta yalan konuşulmaması gerekir, bu birinci kuraldır. Çocuk ile arkadaş olup gerçek bir adammış gibi davranmak gerekir. 1,5 yaşından sonra onlar ile özel ilgilenip, bazı sınırları öğrenme yaşı gelmiş demektir. En azından hayır dediğin zaman bunu bilmesi gerekmektedir. 2-4 yaş arası çocukları geliştirici oyunlar oynayıp çocukların gelişimine katkı sağlanır. 4-7 yaş arası namaz sürelerini öğrenip 7 yaşında namaz kılmayı bilmesi gerekir. 

Bununla birlikte beslenmelerine  ve uyku düzenlerine dikkat etmek gerekir. Okul günlerinde çocukların yaşlarına göre bolca uyku uyumaları gerekir. En küçük yaş uyku saati: 19:00 ve yaşlarına göre  en geç saat: 20:00’de yatakta olmaları gerekir. 

Çocuk yetişimi hakkında en büyük ilaç sevgi ve merhamet olmalıdır. Hiç bir zaman sevgi ve merhameti çocuklardan  mahrum etmemek gerekir. Çocuklara karşı sabırlı ve  kattı yen dövmemek, sınırları aşmasını engellemek, 2 yaşından sonra her yaş büyüklüğüne göre  bir dakika olarak hesaplayıp bulunduğu yere oturma veya kendi odasında çıkmama cezası vermek gerekir,  bu üslupta 9 yaşına kadar yapılmalıdır.

Çocukların eğitimi hakkında ciddi şekilde durup davranışlarına yol vermek gerekir. Çocuklar burada beton gibidir üzerine ne düşerse o şekli alır. Erkek çocukların babayı taklit etmesi ve kız çocukların annesini taklit etmesinden  dolayı ebeveynler  burada hareketlerine dikkat etmesi gerekir. Çocukta haset, kin, mal sevgisi varsa, suçu başka yerde aramamak gerekir, bunlar evin içinde konuşulan şeylerdir. Ebeveynler  neye önem verirse çocuklarda ona önem verir. Düzenli şekilde derslerini takip edip, çocukları düşündüren konular üzerinde konuşulması gerekir. 

Büyüklere karşı saygıyı, küçüklere de sevgi ve merhametli olmasını öğretilip, onların eliyle yardımlar yapılmalıdır.

İnsanları dışlanmayacağı, insanlara insanca yaklaşmasını öğretmek gerekir. Çocuklar açık olup ön yargılı olmamalıdır. Yoksa dünyada sadece kendisinin yaşadığını sanır. En önemlisi ırkçılık anlayışlarında uzak bir anlayış verilmelidir.  Çocuklar o zaman geniş bakışa, sadece bir yere ayıt olmayan düşüncelere karşı açık olurlar. Babaların  iş zamanını ayarlayıp, çocukların yetişimi hakkında ciddi bir zaman ayırması gerekir. Ayrılmayan zaman çocuklar maalesef bu boşluğu dışarıdan kendisine bir aile kurar. Burada en büyük görev babalara düşmektedir evin geçiminin yanında, çocukların eğitiminde eşine yardım etmelidir.

Okullarda eğitim İslam temelleri üzerinden olmadığından  dolayı, çocukların İslami eğitimi bizim sorumluluğumuzda olmaktadır. Her camiye giderken veya bulunduğumuz sohbetlere çocuklarımızı götürüp, onları ikna ve anlayacağı şekilde dinîmizi öğretme mecburiyetimiz vardır. Kendimiz ile birlikte çocuklarımızın ibadetlerine ve namazlarına dikkat edilmesi gerekir.

Hazret-i İbrahim’in (a.s) şu duası ile yazımı tamamlamak istiyorum:

Ey Rabbim! Beni namaz kılan biri eyle. Soyumdan gelenleri de. Ey Rabbimiz! Duamı kabul eyle.İbrahim Suresi: (Ayet:40)

Amin 

Not: Yazımın  içeriği sadece 9 yaş çocuklara kadar sınırlıdır!