mervekart @ ybhaber.com

11 ayın sultanı Ramazan'da kendi içimize yönelip dinginleştiğimiz bir dönemde meta erdem olarak "Sevgi"yi anlatmak istedim. Türkan Şoray'ın dediği gibi sevgi cidden emek mi yoksa erdem mi bakalım :) 

****

Bütün erdemler içerisinde bana göre en iyi erdem ‘ SEVGİ’ dir.  Çünkü diğer bütün erdemler sevgi erdeminden türemiştir. Öyledir ki dünya ve insan yaratılırken sevgi denilen duygunun tohumları serpiştirilmiştir.

 İnsanın yaratılmasının ve de dünya denen gezegenin var edilip insanın bu gezegende türlü evrelerden geçmesinin, tüm yaşanılan ve var olan her şeyin elbette ki bir nedeni vardır. Muhakkak ki hiçbir şey öylesine sadece olsun diye oldurulmadı. Birazcık düşününce insanın yaratılmasının tek sebebi; doğması, büyümesi, üremesi ve son olarak ölmesi değildir. Bana göre tüm bu nedenlerin tek bir çıkış noktası vardır o da erdemlerin erdemi olarak gördüğüm ‘sevgi’ duygusudur. İnsan dediğimiz varlık duygular bütünüdür, duyguları barındıran ruh insanı insan kılan şeydir. İnsanın canlı kalabilmesi, yaşamı hissetmesi veya kendini hissetmesi sahip olduğu ruha bağlıdır. İnsana can veren şey ruhtur ve ruhu oluşturan da duygulardır. Tüm bu duyguların türediği duygu ise ‘sevgi’ duygusudur. Duygu, olaylara karşı verdiğimiz tepkiler veya hissettiklerimizken; erdem, insanın iyiye yönelmesidir. İnsanın yönelimini ise duyguları belirler. Yani bir olaya karşı verdiğimiz tepki duygumuzdur ve duygularımızın yöneliminin iyi olması ise erdemi ortaya çıkartmaktadır. Bu durumda diyebilirim ki merhamet, dürüstlük, sadakat, hoşgörü,yardımseverlik, saygı olarak tanımlanan benzeri erdemler duyguların sonuçlarıdır ve duygular iyiye yöneldiği için erdemler türemiştir. Duyguları iyiye yönelten ise 'sevgi'dir.

Peki duyguları iyiye yönelten şeyin 'sevgi' olduğu kanısına nerden vardım?

İnsanın muhakkak ki bir yaradılış sebebi olduğunu söylemiştim. Hiçbir şey öylesine olmadığı gibi insanın yaradılışının da bir veya birden çok sebebi vardır. Nitekim bu sebepler herkesin imanına ve inancına göre değişiklik göstermektedir. Hayatta tek bir doğru yoktur ve tüm doğrular yanlışlanabilene kadar doğru olarak kabul ediliyorsa bana göre insanın yaradılışındaki doğru sebep 'sevgi' duygusuna dayanır. Öyle ki 'sevgi', insanlar ve ruhlar üstü tüm bu evrenin ve insanın yaradılış hikâyesidir. Çünkü bizlerin Allah diye isimlendirdiği yaratıcı insanı yaratırken onun ruhuna kendi ruhundan ve sevgisinden üflemiştir ve onu bu şekilde yaratmıştır. Bunu Hicr suresinden anlıyoruz ki,Hicr suresi bu durumu aynen şu şekilde açıklamıştır:

‘’ Rabbin meleklere: 'Ben, balçıktan, işlenebilen kara çamurdan bir insan yaratacağım. Onu düzenleyip ruhumdan üflediğimde ona secdeye kapanın.' demişti.’’ (Hicr, 15/28-29; Sad, 38/72).

Yine secde suresinde de;

 "Yarattığı her şeyi güzel yaratan, insanı başlangıçta çamurdan yaratan, sonra onun soyunu, bayağı bir suyun özünden yapan, sonra şekillendirip ona ruhundan üfleyen Allah'tır. Size kulaklar, gözler, kalpler verilmiştir. Öyleyken, pek az şükrediyorsunuz." (Secde, 32/7-9).

Allah’ın insanı yaratırken ruhundan üflediğine dair emareler görmek mümkündür. Bu ayetler yaratıcının insanı var ederken kendi ruhundan ve sevgisinden insanın ruhunu şekillendirdiği şeklinde yorumlanmıştır. O zaman diyebiliriz ki bizi var eden ve içimizde ruhumuza can veren ‘sevgi’dir ve bu duyguyu görebildiğimiz veya hissettiğimiz müddetçe varlığımızın nedenini ve de erdemli olabilmenin şifresini bulabileceğiz. İçerisinde var olan sevgiyi hisseden ve onu bulabilen insan aslında yaradılış hikayesini keşfedecektir. Sevgiden yaratıldığını düşünen içindeki sevgiyi bulup tekrardan ona yöneleceği yaratıcısını bulacaktır. O zaman yaradılış sebebimiz sevgi denen duyguyu hissedip, onun yönlendirmesiyle yaratıcıyı bulmak ve tekrar ona döneceğimizin bilincinde olmak. Bize kendimizi bulduracak şey sevgi ise tüm her şeyin, tüm erdemlerin, tüm duyguların ve hatta kötü olan şeylerin kökünde bile sevgi vardır diyebilirim. Çünkü bir yönelimin iyi veya kötü olduğu sonucuna 'kötü' deneyimlenmeden varılamaz. Bir durumun kötü bir durum olup olmadığı, kötü olanının tecrübe edilmesinden sonra bunun aksi durumunun iyi olduğu sonucuna varılır. Sevgiyi bulmak, insanın kendini keşfetmesi için 'iyi' davranması gerekiyorsa ve iyiyi bulmanın yolunda kötüyü tecrübe etmek varsa kötünün de sebebi sevgidir. Böylece diyebilirim ki iyiye yönelimi sağlayan sevgidir.

Ek olarak ruhu oluşturan duygulardır ve duyguların iyiye yönelmesiyle erdeme dönüşmesinin kökünde sevgi olduğunu gördüğümüzde ruhun sevgiden yaratıldığını söyleyebiliriz. Ve insanın doğasında her zaman iyiye yönelimin olduğunu kötüye yönelimin zamanla öğrenildiğini ortaya koyan bilimsel araştırmalara da bakacak olursak sonuç itibariyle insan doğuştan erdemli bir varlıktır. İnsanı var eden de ruhu olduğuna göre ve bu ruh da sevgiden yaratıldığı için sevgi erdemlerin başlangıcıdır veya köküdür de diyebiliriz.

****

"SEVGİ"yle kalın efenim :)